گروه گفتگو: دکتر احمد کاظمی، کارشناس مسایل قفقاز طی گفتگویی در خصوص بحران ناشی از شکنجه دینداران زندانی و اهانت به مقدسات توسط بازجویان در جمهوری آذربایجان که منجر به اعتصاب غذای رییس جنبش اتحاد مسلمانان جمهوری آذربایجان شده است، گفت: «اعتراض حاج طالع باقرزاده و شمار دیگری از فعالان اسلامی در باکو به اسلام ستیزی و شیعه ستیزی و اخیرا خداستیزی نظام مند در این کشور است که طی ماجراهای دو دهه گذشته در این کشور نمود یافته و در جریان بازداشت ها، فعالان اسلامی بارها شاهد توهین به مقدسات اسلامی و اخیرا نیز شاهد توهین به ساحت ربوبی خداوند بوده‌اند و اکنون نیز در اعتراض به این وضعیت، اعتصاب غذا کرده‌اند تا دولت باکو عاملان این اهانت‌ها را مجازات کند. بخصوص که این حرکت بارها در “اداره جرایم ویژه” وزارت کشور جمهوری آذربایجان تکرار می شود و ضروری است که جلوی این اقدام گرفته شود.»

  دکتر کاظمی گفت: «حاج طالع باقرزاده در سال ۱۳۹۴ به دلیل حضور در یک مجلس عزاداری حسینی در آستانه اربعین دستگیر و به ۲۰ سال زندان محکوم شد. خوب است که مردم ایران بدانند وقتی از جمهوری آذربایجان صحبت می کنیم، در واقع از کشوری صحبت می کنیم که اکثریت قاطع جمعیت ده میلیون این کشور مسلمان و شیعه هستند. یعنی این کشور دومین کشور شیعه در جهان است که اشتراکات فرهنگی و تاریخی و دینی و نژادی بی نظیری با ایران دارد و همچنین، مرز طولانی و منحصر به فرد خاکی و دریایی  با ایران دارد و کشوری نفت خیز و دارای موقعیت راهبردی در قفقاز است. اما، علی رغم این موضوع و برغم اینکه شیعیان در این کشور در اکثریت مطلق هستند، طی دو دهه گذشته بیش از یکصد ماده قانونی در این کشور برای محدود کردن اسلام‌گرایان تصویب شده است و نتیجه این قوانین نیز محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها و بازداشت و حبس و شکنجه فعالان اسلامی در جمهوری آذربایجان بوده است. بطوری که الان در این کشور حتی  نصب یک پرچم امام حسین (ع) بر سر در یک خانه و در یک خیابان حدود دو هزار یورو جریمه دارد! این مساله نشان می دهد که یک روند اسلام ستیزی و شیعه ستیزی کاملا نظام مند در این کشور پیگیری می شود و این موضوع ارتباط دارد با روابط ویژه‌ای که جمهوری آذربایجان با رژیم صهیونیستی برقرار کرده است و این روابط به قدری در ابعاد اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و نظامی گسترش پیدا کرده است که صهیونیست ها آشکارا از جمهوری آذربایجان به عنوان خانه دوم یهودیان نام می برند!»

این کارشناس مسایل قفقاز افزود: «بویژه پس از جنگ دوم قراباغ که در سال ۲۰۲۰ روی داد، به نظر می رسد که در حین آن جنگ، جمهوری آذربایجان به نوعی به رژیم صهیونیستی برای تشدید اسلام ستیزی و شیعه ستیزی تعهداتی داده است و  رفتارهایی که پس از آن جنگ صورت می گیرد، این نظر را تقویت می کند. همچنین دولت باکو با این رفتارها فضا را امنیتی می کند تا  از اعتراضات اجتماعی که زمینه‌های آن در این کشور گسترش یافته است، جلوگیری کند و افکار عمومی را از بحث آزاد نشدن قراباغ منحرف کند. زیرا، علی رغم تمامی تبلیغات هیجانی که در در این کشور جریان داشت، جنگ دوم قراباغ منجر به آزادی خود قراباغ نشد و الان این موضوع در افکار عمومی جمهوری آذربایجان یک مطالبه جدی از دولت است.»

این استاد حقوق بین الملل افزود: «بسیار مهم است که برغم اینکه شیعیان در جمهوری آذربایجان اکثریت مطلق را دارند، از حداقل حقوق و وضعیتی برخوردارند که اقلیت‌های مذهبی دارند. مثلا از حقوقی که یهودیان در جمهوری آذربایجان از آن برخوردارند، اکثریت شیعه برخوردار نیستند و به اصطلاح رایج در میان حقوق دانان، اکثریت شیعه در جمهوری آذربایجان به “اقلیت معکوس” تبدیل شده است. این وضعیت، خواه از منظر مبانی حقوق بشری و خواه از منظر حقوق بین الملل و در راس آن منشور جهانی حقوق بشر یعنی میثاقین حقوق بشر و اعلامیه حقوق بشر و چه از نظر منشور اروپایی حقوق بشر که جمهوری آذربایجان خود را مدعی و عضو شورای اروپا می داند و به عنوان عضو سازمان امنیت و همکاری اروپا مدعی عمل به این منشور است، کاملا مغایرت دارد و همچنین با مبانی حقوق بشری اسلام از جمله اعلامیه ۱۹۹۹ قاهره کاملا متضاد است. زیرا، مانع هرگونه آزادی عمل فعالان اسلامی و مسلمانان در این کشور می شود و الان نیز شرایط به سمتی رفته است که حتی حق حیات فعالان شیعه در این کشور به خطر افتاده است و این مساله در موارد مختلف در نمودهایی که در اعتراض به ممنوعیت حجاب در مدارس و دانشگاه ها، یا در بازداشت مسلمانان صرفا بخاطر اقامه نماز جماعت مشاهده شده است و طبیعتا اینها نقض حقوق شیعیان جمهوری آذربایجان است که طبیعتا این روند نتیجه برعکس خواهد داد و مبین این ادعا نیز تاریخ پرافتخار شیعیان آذربایجان است. می دانید که هفتاد سال خداستیزی کمونیست ها در جمهوری آذربایجان و در راس آن سرکوب های زمان استالین نتوانست نتیجه بدهد. زیرا،  جمهوری آذربایجان به عنوان بخشی از گستره تمدنی اسلامی و ایرانی در صیانت از ارزش های اسلامی و ملی خودش تاریخ پرافتخاری دارد و الان هم مردم این کشور انتظار دارند که عاملان اهانت به مقدسات به اشد مجازات برسند.»